Kategoria: Śpiewaj radość

(sł.Edward Stachura, muz.Patryk Wendrowski)

d E a
Szumią chmury, szumią drzewa,
d E a(A7)
Jesień i jesieni cicha wrzawa,
d E a F
Niby sen pożółkła już trawa,
d E
Na przedmieściu dziś wieczorem jest zabawa,
d E a
On zjawi się tam!
d E a(A7)
Będzie tańczyć, słońce moje,
d E a F
Z nową swą wybraną!
d E
A mnie w głowie będzie się kręciło!
d E
A mnie w piersiach mocno będzie biło!

E
Gdybym mogła,
a
Gdybym tak mogła
E a
Wydrzeć sobie serce
d E
I odrzucić serce
a F
I być bez serca,
h7/5 E
Byłoby mi lepiej,
a
Dużo lepiej,
E a
Byłoby najlepiej,
G C h7/5 E
Chociaż nie wiem, nie wiem…
Smutno! Smutno! Smutno!

Szumią chmury, szumią drzewa,
Jesień i w jesiennej cichej wrzawie
Cienie lamp kołyszą się w trawie,
Na przedmieściu jest już dawno po zabawie.
Ciągle w oczach mam,
Jak on tańczył, słońce moje,
Patrząc tylko na nią!
I wciąż w głowie wszystko mi się kręci!
I wciąż duszno, boli coraz więcej!

Gdybym mogła,
Gdybym tak mogła
Wydrzeć sobie serce
I być bez serca,
Byłoby mi lepiej,
Dużo lepiej,
Byłoby najlepiej,
Chociaż nie wiem, nie wiem…
Smutno! Smutno! Smutno!

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

Ref.:

C D
A kiedy sen nas już ogarnie,
kiedy utuli nas jak dzieci,
zostaną z nami te latarnie
i neon, co za oknem świeci
zostanie mokry bruk ulicy
i księżyc zawieszony w niebie
zegar, co nam godziny liczy
i dwoje nas wtulonych w siebie

a gdy się z nami sen sprzymierzy,
kiedy utuli nas jak dzieci,
w co jeszcze przyjdzie nam uwierzyć
nie licząc naszych dobrych chęci ?
nie licząc słów wypowiedzianych,
nie licząc nieprzespanych nocy
i zdjęć najbliższych, co ze ściany
patrzą nam zawsze prosto w oczy ?

Ref.

a gdy nas sen weźmie w ramiona,
kiedy utuli nas jak dzieci,
czy pozwolimy się przekonać,
że lepsze miejsca są na świecie ?
czy przekonają nas na tyle
ci, którzy będą się upierać,
że mogą być piękniejsze chwile
niż nasza bliskość tu i teraz ?

i po cóż chcieć nam czegoś więcej
gdy jestem ja i Ty, i cisza
gdy sen wyciąga po nas ręce
by nas jak dzieci ukołysać

Ref.

 

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

h e
Ranek zakrada się do okien,
A G D
promieniem słońca szyby głaszcze
h e
do drzwi zadzwonił ptaków głosem
A G D
a budzik zaspał – tak jak zawsze

ciszą poranka otoczona
przeciągasz się, tak od niechcenia,
gdy twoje plecy i ramiona
słońce w element mapy zmienia

Ref.:
h e
w każdej sekundzie kiedy nie śpisz
A G A
słoneczny promień, niczym tancerz,
h e
na twoim ciele kreśli ścieżki,
A G A
po których błądzą moje palce

Tyle jest ciepła w tych porankach,
że nawet kiedy będziesz spała
będę, jak słońce przez firankę,
rysował mapę twego ciała

tyle w porankach ciepła mieszka
w te chwile ciche i pogodne,
obietnic w tych słonecznych ścieżkach
dla palców, które wiecznie głodne

(sł. Piotr Brymas, muz. Michał Miotke)

E
Bywa że jeszcze się boję
D
Choć zbieram się na odwagę
A
Życie to droga zagojeń
E
Po których blizny są znakiem
Docieram pamięć łagodnie
W tym co już zapisane
Życie to droga zaognień
Co otwierają wciąż ranę

G
Wszystko jasne
A E
Parę rzeczy przesłaniało dobrą stronę
Wszystko jasne
Dzięki temu co odkryłeś przecież w sobie
Wszystko jasne
Daje spokój cierpliwe poznanie nocy
Wszystko jasne
Już zostanie tam gdzie w końcu niosą oczy

Pojawiam się w ciszy siebie
Wdzięczny że tyle zostało
Mnie o którym lepiej wiedzieć
Że wie, chcąc nie chcąc, za mało

Tam się przykładam do życia
Gdzie robi się trochę jaśniej
Łatwiej rozpoznać z odbicia
Pourywane sny własne

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: VI

C
Czy będziesz jeszcze mnie kochała
G
gdy będę stary tak jak świat,
e
gdy pamięć stanie ogłupiała
G
nie nadąży liczyć lat?

C
czy będziesz o mnie pamiętała
G
gdy już rozpłynę się we mgle,
e
a Twoja podróż będzie trwała
G D
i dotrzesz pewnie tam gdzie chcesz?

czy znajdziesz jeszcze wśród zieleni
schronienie dla mych późnych lat
choć na złość by się w pył zamienił
nasz z trudem budowany świat ?

czy wykasujesz mnie z pamięci
gdy będziesz miała na to chęć,
czy obcy ktoś się będzie kręcił
wśród strzępów naszych wspólnych zdjęć ?

czy jednak będziesz na mnie czekać
na końcu drogi, końcu dni ?
czas coraz szybciej nam ucieka
a jeszcze mam tak wiele „czy”…

(sł. Piotr Konczak, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

Ref.:
a C
W wiosennym deszczu, w majowym zaduchu,
G
Miłości wyglądam jak kania dżdżu.

a C
Szelestem deszczu uszy me pieszczę.
G a (C G a)
I proszę – kochaj mnie jeszcze.

Ref.

Spragniona ziemia chłonie krople dżdżu.
Ja błagam – kochaj mnie tu.

Ref.

Kropla za kroplą po szybie pełznie mały wąż.
Ja czekam – kochaj mnie wciąż.

(sł. Aleksandra Bacińska, muz. Michał Miotke)

e G D A
Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
jak przez życie spokojnie szedł
na nikogo nie czekał, przed nikim nie uciekał
był jak rzeki znajomy brzeg

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
swój majątek na plecach niósł
niczego nie dociekał, nie krzyczał też “Eureka!”
w górze toczył się Wielki Wóz

Ref.:

e D
A czas zegary wstrzymał
i wstrzymał oddech wiatr
i deszcz mu nie docinał
i nikt nie liczył lat

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
jak się widzi znajomy film
przed nikim nie uciekał, miał słońce na powiekach
niebo wodą płynęło z nim

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
tak jak rzeka w horyzont wrósł
niczego nie przyspieszał, niczego nie odwlekał
Wielki Wóz go do nieba wiózł

Ref.

(sł. Piotr Konczak, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

d C
W zamyśleniu, w zamyśleniu,
d C
Tak idziemy obok siebie,
g a
Tak idziemy bez nadziei,
d
Tak idziemy…

W zamyśleniu, w zamyśleniu,
W jakimś sennym zapatrzeniu,
W dal idziemy obok siebie,
W dal idziemy…

W zamyśleniu, w zamyśleniu,
Tak błąkamy się bez celu,
Przechodzimy obok siebie,
W zamyśleniu…

d C
W zamyśleniu, w zamyśleniu,
d C G d
Przegapiamy swoje szczęście,
g C a d C
Przegapiamy swoją miłość,
G
W zamyśleniu…

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: III

a G
Świat Ci wciąż pod nogi ściele
e a
tyle piękna, tyle barw
masz w tygodniu trzy niedziele
jeśli radość w sobie masz
jeśli kompas znajdziesz w sobie
co prowadzi pośród burz
tam, gdzie czeka drugi człowiek –
choćby i za siedem mórz

Ref.:
a G
nie mów, że ci wciąż za mało
e a
ciesz się z tego, co już masz
nie licz, ile ci zostało –
jeszcze żyjesz, jeszcze trwasz

żyć do przodu – to jest sztuka
najważniejsza z wszystkich sztuk
póki żyjesz, celu szukaj
każdą z krętych życia dróg
śpiewaj radość w każdej chwili
póki możesz, życie tańcz
tak, by inni zazdrościli
skończysz – zacznij jeszcze raz

Ref.

(sł. Aleksandra Bacińska, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: IV

G e
Pozwól mi z sobą pomilczeć
a D
Potrzymać za rękę
A kiedy trzeba, krzyczeć i krzyczeć
Znieczulić się dźwiękiem

C
Zima jak welon się snuje
D C G
Taka biała, taka ostrożna
D C
Tylko głupi zrozumieć próbuje
D
To, czego zrozumieć nie można

Ref.:
G e
W tak sobie myśleniu
a D
Jak w cieniu sama siedzę
W tak sobie myśleniu
Wśród nieodpowiedzeń

G
Oparta na ramieniu
e
Nadziei kruchutkiej
a
Tak sobie rozmawiam
D
ze smutkiem

A kiedy zostanie trafione
Co złe miłości orężem
To jak żona nad żony
I jak mąż nad męże

Poczujemy znów, że pulsuje
Krew pod skórą białą jak kreda
Tylko głupi zrozumieć próbuje
To, czego zrozumieć się nie da

Ref.