g
Więc to właśnie tak?
c
Ciężar kamieni na piersiach i brzuchu
D
Nie mogę poruszyć ręką
g
Żeby odsunąć głaz z mojej krtani
c D g
Więc to naprawdę już?
Jeszcze próbuję
obudzić się w panicznej nadziei
że zniknie ten przygniatający mnie ciężar
lecz nie można ocknąć się z jawy
nie można ocknąć się
szerzej otwieram oczy
gdyż powiadają że w owej chwili
projektor pamięci wyświetla nam
całe nasze życie
lecz nic nie pojawia się
na ekranie czasu
nic nie pojawia się
(sł. Bogdan Loebl, muz. Michał Miotke)
Kapodaster: II
d
Wszystko ma tutaj wielki sens
a
ścieżki spętane przerażeniem
d
świątek srożący się przy drodze
a
i w ustach chleba kwaśny kęs
Wszystko ma tutaj wielką moc
oset pleniący się w ogrodzie
przed obrazami świecy swąd
i wódka wieczorem w gospodzie.
Ref.:
a e
Jabłko się toczy pachnie chleb
G a
dziewczyna po korale sięga
a e
Pan Bóg wychylił słońca dzban
G a
i Wielki Wóz zaprzęga
I sygnaturka co jak pies
swym ujadaniem budzi sowę
która nad zamyśleniem pól
zakrzywia dziób na łowy.
Żuraw nad studnią pochylony
jak stary chłop nad pługiem życia
jak uniesiony w górę cep.
Wszystko ma tutaj wielki sens.
(sł. Bogdan Loebl, muz. Patryk Wendrowski)
e
Nieraz nocą
C G
Rzucam się do ucieczki
H7 e
Biegnę szukać schronu
Oszalałymi palcami
Zdzieram firankę
I przeszukuję gwiazdy
Ref.:
e C G H7
Nieraz nocą
D
Powoli uspokajam się
e
Pojmuję miarowe dudnienie
D e
To tylko praca mechanizmu zegara
Jestem spokojny już
Patrzę jak na dygocące ręce
Mży żółtym światłem
Uliczna latarnia
D
Której być może
e
Nie przemianują jutro
D
Na szubienicę
Milknie zegar
e
Gaśnie latarnia
h e
A ja czekam
(sł. Bogdan Loebl, muz. Patryk Wendrowski)
e
Oto jestem
a D e
Wczepiony kurczowo we włosy świata
e a
Forma uwierająca człowieka
C (a) H
Który ją zamieszkuje
a D
W dzień i w nocy
G C
Obija się o moją skórę
a
Kurczy się boleśnie
C (a) H
Po każdym zetknięciu się ze mną
Przeczekaj mówię
Przycupnij i razem ze mną
Przeczekaj mój czas
Kapodaster: II
a e a
Z za długiej ciszy przymusu,
a G a
A nie, bo tak wypada.
a G C D
Jakby się z życiem żegnali
a G e
Łączą się ludzie w stada.
Pamięć o pamięć opiera
Tych, co nieśli do świata.
Serce się wolniej rozdziera.
Gdy łączą się ludzie w stada.
Ref.:
G a
Bo kiedy przejdzie ludzkie pojęcie.
G a
Człowiek nagle z człowiekiem się zada.
F E
Wbrew wszystkiemu i raczej na wiecznie.
F E a
Ludzie z ludźmi połączą się w stada.
Do końca w milczeniu, nieraz.
Tych słów się nie poskłada.
Żeby już kochać od teraz.
Łączą się ludzie w stada.
W swych samotnościach poczęci.
Wychowani na stratach.
Przechodzi ludzkie pojęcie
I łączą się ludzie w stada.
