Opublikowano

Czy

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: VI

C
Czy będziesz jeszcze mnie kochała
G
gdy będę stary tak jak świat,
e
gdy pamięć stanie ogłupiała
G
nie nadąży liczyć lat?

C
czy będziesz o mnie pamiętała
G
gdy już rozpłynę się we mgle,
e
a Twoja podróż będzie trwała
G D
i dotrzesz pewnie tam gdzie chcesz?

czy znajdziesz jeszcze wśród zieleni
schronienie dla mych późnych lat
choć na złość by się w pył zamienił
nasz z trudem budowany świat ?

czy wykasujesz mnie z pamięci
gdy będziesz miała na to chęć,
czy obcy ktoś się będzie kręcił
wśród strzępów naszych wspólnych zdjęć ?

czy jednak będziesz na mnie czekać
na końcu drogi, końcu dni ?
czas coraz szybciej nam ucieka
a jeszcze mam tak wiele „czy”…

Opublikowano

Kochaj mnie

(sł. Piotr Konczak, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

Ref.:
a C
W wiosennym deszczu, w majowym zaduchu,
G
Miłości wyglądam jak kania dżdżu.

a C
Szelestem deszczu uszy me pieszczę.
G a (C G a)
I proszę – kochaj mnie jeszcze.

Ref.

Spragniona ziemia chłonie krople dżdżu.
Ja błagam – kochaj mnie tu.

Ref.

Kropla za kroplą po szybie pełznie mały wąż.
Ja czekam – kochaj mnie wciąż.

Opublikowano

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka

(sł. Aleksandra Bacińska, muz. Michał Miotke)

e G D A
Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
jak przez życie spokojnie szedł
na nikogo nie czekał, przed nikim nie uciekał
był jak rzeki znajomy brzeg

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
swój majątek na plecach niósł
niczego nie dociekał, nie krzyczał też “Eureka!”
w górze toczył się Wielki Wóz

Ref.:

e D
A czas zegary wstrzymał
i wstrzymał oddech wiatr
i deszcz mu nie docinał
i nikt nie liczył lat

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
jak się widzi znajomy film
przed nikim nie uciekał, miał słońce na powiekach
niebo wodą płynęło z nim

Dziś widziałem szczęśliwego człowieka
tak jak rzeka w horyzont wrósł
niczego nie przyspieszał, niczego nie odwlekał
Wielki Wóz go do nieba wiózł

Ref.

Opublikowano

W zamyśleniu

(sł. Piotr Konczak, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

d C
W zamyśleniu, w zamyśleniu,
d C
Tak idziemy obok siebie,
g a
Tak idziemy bez nadziei,
d
Tak idziemy…

W zamyśleniu, w zamyśleniu,
W jakimś sennym zapatrzeniu,
W dal idziemy obok siebie,
W dal idziemy…

W zamyśleniu, w zamyśleniu,
Tak błąkamy się bez celu,
Przechodzimy obok siebie,
W zamyśleniu…

d C
W zamyśleniu, w zamyśleniu,
d C G d
Przegapiamy swoje szczęście,
g C a d C
Przegapiamy swoją miłość,
G
W zamyśleniu…

Opublikowano

Śpiewaj radość

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: III

a G
Świat Ci wciąż pod nogi ściele
e a
tyle piękna, tyle barw
masz w tygodniu trzy niedziele
jeśli radość w sobie masz
jeśli kompas znajdziesz w sobie
co prowadzi pośród burz
tam, gdzie czeka drugi człowiek –
choćby i za siedem mórz

Ref.:
a G
nie mów, że ci wciąż za mało
e a
ciesz się z tego, co już masz
nie licz, ile ci zostało –
jeszcze żyjesz, jeszcze trwasz

żyć do przodu – to jest sztuka
najważniejsza z wszystkich sztuk
póki żyjesz, celu szukaj
każdą z krętych życia dróg
śpiewaj radość w każdej chwili
póki możesz, życie tańcz
tak, by inni zazdrościli
skończysz – zacznij jeszcze raz

Ref.

Opublikowano

Pozwól mi z sobą pomilczeć

(sł. Aleksandra Bacińska, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: IV

G e
Pozwól mi z sobą pomilczeć
a D
Potrzymać za rękę
A kiedy trzeba, krzyczeć i krzyczeć
Znieczulić się dźwiękiem

C
Zima jak welon się snuje
D C G
Taka biała, taka ostrożna
D C
Tylko głupi zrozumieć próbuje
D
To, czego zrozumieć nie można

Ref.:
G e
W tak sobie myśleniu
a D
Jak w cieniu sama siedzę
W tak sobie myśleniu
Wśród nieodpowiedzeń

G
Oparta na ramieniu
e
Nadziei kruchutkiej
a
Tak sobie rozmawiam
D
ze smutkiem

A kiedy zostanie trafione
Co złe miłości orężem
To jak żona nad żony
I jak mąż nad męże

Poczujemy znów, że pulsuje
Krew pod skórą białą jak kreda
Tylko głupi zrozumieć próbuje
To, czego zrozumieć się nie da

Ref.

Opublikowano

Zaproś mnie

(sł. Krzysztof Kasperczyk, muz. Michał Miotke)

C
Do swojego zaproś mnie świata,
G D
tam mnie zabierz, gdzie bywasz beze mnie
a C
nie chcę dłużej do niego kołatać,
G D
chcę go z tobą odkrywać codziennie…

do swojego zaproś mnie domu,
nie chcę sam się włamywać jak złodziej
drzwi mi otwórz nieznane nikomu,
będę nimi do ciebie przychodził…

do swojego zaproś mnie życia,
nie chcę zostać przechodniem dla ciebie
obcym jak ciemna strona księżyca
i dalekim jak gwiazdy na niebie…

do swojego zaproś mnie czasu
zrób w nim miejsce na moją obecność
wszystkie zamki wznoszone na piasku
tylko wtedy zamienią się w pewność…

Opublikowano

Dzieci na tratwie

(sł. Jan Kondrak, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: II

e
Dziewczynki małej rękę
D
Chłopiec wziął
e D
Na piaskownicy szli skraj
e D
Zatoczył dzielnie dłonią mały krąg
e D
I mówił na cały kraj

Ref.:
e
Na tratwie ty
D
Na tratwie ja
Wokół nikogo a
Pejzaż wypełnia łza
Nie płaczę ja
Nie płaczesz ty
Bo kto by jeszcze chciał
Dolewać łez do łzy

Dziewczynki starszej rękę
Starszy wziął
Łokcie oparli o blat
Zatoczył drżącą ręką mały krąg
I mówił na cały świat

Opublikowano

Piosenka o umarłej drodze

(sł. Tom Borkowski, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: III

a
Przed nami już tylko ten drogi kawałek
e
W łuku młodszej drogi zerwana cięciwa
G
Pozwolił jej zakręt historii ocaleć
a G a
Kończy się ślepo i ślepo zaczyna

F
Tędy niegdyś stara droga w dal biegła
C G
Z miejsca, którego być może już nie ma
a G
Do celu, którego nikt już dzisiaj nie zna
G e a
Z odległej przeszłości w stronę zapomnienia

Ref.:

F a
Niczym most zawieszony nad niczym
d a G
Co przez pustkę wiedzie na próżno
F a
Kawał drogi bez celu, bez przyczyn
G a
Niewidzialni nią jadą podróżni

Został bruk, lecz brak ruchu, tylko duchy
Rozdzielonych ludzi, których połączyła
Kto nią szedł i po co, skąd, dokąd wyruszył,
Jaka drogę tę wytyczyła przyczyna?

W jakie piekła, czyją brukowane chęcią,
Ku jakim próżno spodziewanym rajom?
Kto dał się tędy w pole wywieść śmierci
Nie dojdziemy nigdy po śladach urwanych

Opublikowano

Przytuleni

(sł. Piotr Brymas, muz. Michał Miotke)

Kapodaster: I

C e
To jest ta miłość, odwieczna w głębi źrenic.
C e
To jest ta miłość, rzucana cieniem ziemi.
C e
Miłość z zieleni, miłość z przestrzeni piękna.
C e
Miłość śmiertelna, po której serce pęka.

Ref.:
C e
I tylko wiemy, że przytuleni,
C e
że przytuleni możemy miłość przetrwać.

Z nieludzkich światów, w podobieństwo nam dana.
Z nieludzkich kwiatów, w łąki rozłąki tkana.
Echem marzeniem, echem wspomnieniem cała.
Miłość sprawdzona, miłość żywiona w wiarach.

Ref.

Taka na pamięć, z zapamiętania nieba.
Taka po taniec, którą przetańczyć trzeba.
Ta przepłakania, ta przekochania pełna.
Rozpościerana przed nami, po nas, przez nas.

Ref.

To jest ta miłość, dozgonna w senność powiek.
To jest ta miłość, z której się staje człowiek.
Miłość z oddechu, miłość z milczenia wzięta.
Miłość śmiertelna, po której serce pęka.